ای کسی که مامور دفن من هستی به حرفم گوش کن

دستم را از تابوت بیرون نگه دار تا همه بفهمن ارزو داشتم و به ان نرسیدم

چشمهایم را باز نگه دار که بفهمند چشم  به راه بودم و به آن نرسیدم

قالب یخی به شکل صلیب بر مزارم بگذارید تا با اولین طلوع آب شود و به جای

عزیزی که دوستش دارم  بر سر مزارم گریه کند.......

یک نفر نیست که غمهای مرا بشناسد

یک نفر نیست که دنیای مرا بشناسد

یک نفر نیست که رویای مرا بشناسد

یک نفر نیست که در نیمه شب دلتنگی

غم پنهان ، غم پیدای مرا بشناسد

یک نفر نیست که از شعله سوزنده اشک

طلب عشق و تمنای مرا بشناسد

یک نفر نیست که در نیمه شب دلتنگی

غم پنهان ،  غم پیدای مرا بشناسد

فقط پاییز ثابت کرده است که مرگ هم می تواند زیبا باشد ..........

وقتی دلم به درد می آید و کسی نیست به حرفهایم گوش دهد ، وقتی تمام غم های عالم در دلم نشسته است ،

 وقتی احساس می کنم دردمند ترین انسان عالمم ، وقتی تمام عزیزانم رفته اند و بعد از 10 سال آمده اند و با

 من غریبه می شوند و کسی حرمت اشکهای نیمه شبم را حفظ نمی کند ، وفتی که تمام عالم را قفس می بینم

 بی اختیار از کنار کسی که دوستش دارم بی تفاوت می گذرم...

سالهاست که عشقم را در صندوقچه غبار آلود قلبم پنهان ساختم و کلید این صندوق را در بطری تنهایی نهاده

 و به دریای بی پایان امید شناور نموده ام تا شاید مسافری با زورق مهتاب و با کوله باری از محبت آن را از

 آب بگیرد و نیاز نامه ام را بر خواند و به یاری ام بشتابد ....

آری اینگونه ثانیه ها را می شمارم و در حسرتکده غریب خود به انتظار می نشینم ...

وقتی دلت خسته شد

                                                                دیگه خنده معنایی ندارد....

                               فقط میخندی تا دیگران،غم اشیانه کرده  در چشمانت را نبینند!

                                                                  وقتی دلت خسته شد

                                              دیگر حتی اشکهایی شبانه هم ارامت نمیکنند!

                                        فقط گریه میکنی چون به گریه کردن عادت کرده ای

                                                            وقتی دلت خسته شد

                                        دیگر هیچ چیز ارامت نمیکند جز دل بریدن و رفتن

همیشه آرزوهاتو یک جا بنویس و یکی یکی اون ها رو از خدا بخواه خدا یادش نمیره که اون هارو بهت بده اما تو یادت میره چیزایی که الان داری ارزوهای دیروزت بوده

همانطور که شاپرکها نمی توانند دشت آبی آسمان را

از یاد ببرند من هم چشمانت, چشمان زیبایت را نمی توانم

فراموش کنم. تصویر زیبایت نه تنها در ذهنم بلکه در قلبم

جای دارد ای کاش بدانی قصه ی آرزوهایم را در ساحل

چشمانت ساخته ام تا قلب مهربانت مداوایی باشد برای

عشق پاک و مقدسم...

همانطور که شاپرکها نمی توانند دشت آبی آسمان را

از یاد ببرند من هم چشمانت, چشمان زیبایت را نمی توانم

فراموش کنم. تصویر زیبایت نه تنها در ذهنم بلکه در قلبم

جای دارد ای کاش بدانی قصه ی آرزوهایم را در ساحل

چشمانت ساخته ام تا قلب مهربانت مداوایی باشد برای

عشق پاک و مقدسم...

تنهایی را دوست دارم زیرا بی وفا نیست ...

تنهایی را دوست دارم زیرا عشق دروغی در آن نیست ...

تنهایی را دوست دارم زیرا تجربه کردم ...

تنهایی را دوست دارم زیرا خداوند هم تنهاست ...

تنهایی را دوست دارم زیرا....

در کلبه تنهایی هایم در انتظار خواهم گریست و انتظار کشیدنم را پنهان خواهم کرد...

مدت هاست که از حرف زدن میترسم! و تو تنها صدای سکوتم را به یاد می آوری

اما این بار به خاطر امروز برایت می گویم ، بخوان

.

.

.

.

.

.

.

خواندی! دیدی که چقدر ناگفته داشتم؟ و همه این را غرور نامیدند! و حتی تو..!

این بار فکرم  را تا سر حد فکر ساده نوشتم  تا همه بخوانند!

دیروز خاک ساعاتی گریه می کرد انگار باز دلتنگ بود

به هنگام شب باران به آرامی در گوش خاک ندا داد :چک چک چک چک !

این ندا را همه حتی پدرم نیز شنید ،  باران هیچ ترسی ندارد اما ابرها  وادارش کرده بودند تا غرورش ریزش کند!

خاک جان گرفت ، باران نیز آرام یافت

سلام ای غروب غریبانه دل
سلام ای طلوع سحرگاه رفتن
سلام ای غم لحظه های جدایی
خداحافظ ای شعر شبهای روشن

خداحافظ ای شعر شبهای روشن
خداحافظ ای قصه عاشقانه
خداحافظ ای آبی روشن عشق
خداحافظ ای عطر شعر شبانه

خداحافظ ای همنشین همیشه
خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تو تنها نمی مانی ای مانده بی من
تو را می سپارم به دلهای خسته

تو را می سپارم به مینای مهتاب
تو را می سپارم به دامان دریا
اگر شب نشینم اگر شب شکسته
تو را می سپارم به رویای فردا

به شب می سپارم تو را تا نسوزد
به دل می سپارم تو را تا نمیرد
اگر چشمه واژه از غم نخشکد
اگر روزگار این صدا را نگیرد

خداحافظ ای برگ و بار دل من
خداحافظ ای سایه سار همیشه
اگر سبز رفتی اگر زرد ماندم
خداحافظ ای نوبهار همیشه

اینجا نشسته ام بر لبهء پرتگاه

مرگ را احساس می کنم

تمام خاطره ها را یک به یک از یاد می گذرانم

نه جراتی برای پریدن دارم

و نه میلی برای عقب کشیدن و ادامه

نمی دانم چه خواهد شد

بودنم را که کسی یاد نکرد

شاید این بار رفتنم را همگی یاد کنند

کجا بــودي وقتي برات شکستـم             يخ زده بود شـاخه گُلم تو دستـــم

کجــا بـودي وقتــي غريبــي و درد            داشت مـن تنها رو ديوونه ميـــکـرد

کجــا بودي وقتي کنـار عکســـات            شبا نشستم به هواي چشمـــات

کجا بــودي ببيني مــن ميســـوزم            عيــن چشــات سيـاهه رنـگ روزم

ســـرزنشــــاي مردمـــو شنيـــدم            هــر چــي که باورت نميشه ديـدم

کنـــايه هــاشونــو به جون خريدم            نبــود ستــاره ام شبـا گريه چيـدم

کجا بودي وقتي اشکــام ميريخت           خون جاي گريه از چشام ميـريخت

کجـــا بودي وقتـــي آبـــروم مـــرد           امــا به خـاطر چشات قسم خـورد

کجـــا بودي وقتي که پرپر شـــدم           سوختم و از غمت خاکستر شدم

رسيدن از مرمر رويــاهـــــام رفت

مرا اینگونه نگاه نکن دل من پر از

 سکوت است سکوتی که اگر نمایان شود

عالمی را به آتش می کشد در پس پوسته ی

 حرفهای من سکوتی پر معنا نهفته است صدها جلد کتاب

  یک دقیقه آن است و در تاکستان ابدیت یک شاخه انگور دارد

شرابی که از آن افشرده ام دنیاییی را مست میکندودیگری را می کشد

        مرا رها مکن

چه زیباست بخاطر تو زیستن

وبرای تو ماندن بپای تو مردن وبه عشق تو سوختن؛

وچه تلخ وغم انگیز است، دور از توبودن، برای تو گریستن؛

و به عشق و دنیای تو نرسیدن؛ ایکاش می دانستی بدون تو،

مرگ گواراترین زندگیست؛ بدون تو وبه دور ازدستهای مهربانت،

زندگی چه تلخ وناشکیباست. ایکاش می دانستی مرز خواستن کجاست،

وایکاش میدیدی قلبی راکه فقط؛

برای تو می تپد

دیروز که با هم بودیم٬دوست داشتیم

در مسیر های عبورمان٬ مدام چراغ های قرمز ثبت شوند

تا دیر تر برسیم

حالا که نیستی فرقی نمی کند که در مسیر سرگردانیم

چراغ های قرمز ثبت شوند یا

چراغ های سبز٬

من بی تو با هیچ چراغی به خانه نخواهم رسید.

از غمت با شادی عالم چنان بیگانه ام٬که اب و رنگ گریه دارد خنده

مستانه ام.

پسري یه دختري رو خيلي دوست داشت اون دختر  توي يه سي دی فروشي کار ميکرد.

 اما به دخترک در مورد عشقش هيچي نگفت.

 هر روز به اون فروشگاه ميرفت و يک سي دي مي خريد فقط بخاطر صحبت کردن با اون...

بعد از يک ماه پسرک مرد...

وقتي دخترک به خونه اون رفت و ازش خبر گرفت مادر پسرک گفت که او مرده و اون رو به اتاق پسر برد...

دخترک ديد که تمامي سي دي ها باز نشده...

دخترک آنقدر گريه کرد و گريه کرد تا مرد...

ميدوني چرا گريه ميکرد؟

چون تمام نامه هاي عاشقانه اش رو توي جعبه سي دي ميگذاشت و به پسرک ميداد

خدایا

موج دلتنگیها طوفان دلخوشیهایم شده